fikcja
Przyjaciel na niby naszego dziecka - Portal na temat naszych dzieciNasze dziecko jak wszystkie dzieci lubi zawiązywać przyjaźnie. Każde dziecko chce bowiem mieć kogoś, komu będzie powierzał sekrety, z kim będzie miał tajemnice, kogoś z kom chętnie będzie spędzał czas bawiąc się lub po prostu rozmawiając. Bywa jednak, że nasze dziecko nie potrafi wytworzyć swego rodzaju nici porozumienia z innymi ludźmi. Brakuje mu wtedy kogoś, kto stanie się jego przyjacielem. Dzieci bowiem w jeszcze większym stopniu niż dorośli potrzebują towarzystwa. Kiedy nasze dziecko, zwłaszcza młodsze, nie może znaleźć sobie odpowiedniego kolegi, wtedy zaczyna działać jego wyobraźnia, a do życia zostaje powołany wyimaginowany przyjaciel. Kiedy nasze dziecko zaczyna mówić o jakimś przyjacielu na niby, zazwyczaj nie zwracamy na to uwagi. Uważamy, że jest to niegroźne. Jesteśmy zadowoleni, że nasze dziecko jest wreszcie czymś zajęte, że bawi się z niewidzialnym kolegą. Dziecko również wydaje się być szczęśliwsze, bo mniej samotne. Czy jednak rzeczywiście jest to korzystna sytuacja? Gdy nasze dziecko wymyśli sobie przyjaciela, faktycznie jego nastrój ulega poprawie. Jest chwilowo szczęśliwszy. Nawet jeśli przez dłuższy czas wykazuje radość z powodu obecności wyobrażonego przyjaciela, ostatecznie nie jest niczym dobrym dla naszego malucha. Przyjaciel, którego nasze dziecko sobie stworzy w wyobraźni, jest idealny. Bawi się w to, w co chce nasze dziecko, robi, to co nasze dziecko mu każde, jest na każde jego zawołanie. Niestety mając takiego przyjaciela, nasze dziecko zaczyna wierzyć, że każdy przyjaciel istniejący w świecie realnym również musi być taki. Dziecko zaczyna tworzyć wygórowane wymagania co do tego, jaki musi być każdy jego kolega. Narasta wówczas bariera wokół dziecka, którą trudno ominąć. Żaden realny człowiek bowiem nie jest ideałem i nie jest w stanie spełniać wszystkiego, czego się od niego oczekuje. Ponadto przywiązując się do wyimaginowanego przyjaciela nasze dziecko nawet nie stara się szukać realnych znajomości. Zagłębia się w ten fantastyczny świat. Zaczyna zapominać o realnym świecie. Rodzice nie mogą na to pozwolić. Dziecko z czasem dorośnie i będzie mu coraz trudniej porzucić idealny świat. Może wręcz uzależnić się od tych fantastycznych realiów. Nie będzie mógł przystosować się do świata rzeczywistego Może również spotkać się z bolesną krytyką rówieśników, którzy nie zrozumieją jego zachowania. Będzie wyśmiewany przez innych. Dla dobra dziecka rodzice powinni delikatnie i skutecznie usuwać niewidzialnego przyjaciela z życia swego dziecka. Powinni wytłumaczyć mu, że dużo lepszymi przyjaciółmi bywają osoby rzeczywiste. Najważniejsze, by zrobić to jak najwcześniej, zanim nasze dziecko zwiąże się emocjonalnie z takim przyjacielem na niby. Nie należy czekać, aż dziecko samo wyrośnie z takiej przyjaźni, bo takie czekanie nie będzie dobre dla naszego dziecka. Jako rodzice powinniśmy ułatwiać dziecku kontakt z innymi dziećmi, umożliwiać spotkania z innymi dziećmi i, co najważniejsze, być dla dziecka przyjacielem.
Katalog podstron
