Kiedy rodzeństwo żyje jak piec z kotem
Mówi się, że nie tylko rodzic wychowuje dziecko, ale również inni członkowie rodziny. Można tu mieć na myśli dziadków, którzy mieszkają razem z rodziną. Warto wiedzieć, że nasze dziecko wychowywane jest także przez kontakt ze swym rodzeństwem. To z rodzeństwem nasze dziecko spędza najwięcej czasu, ma największy kontakt. Ważne jest zatem, by w bracie czy siostrze dziecko miało oparcie i wzór do naśladowania, szczególnie w przypadku starszego rodzeństwa. Nie zawsze jednak tak jest. Często bywa też tak, że rodzeństwo żyje ze sobą jak przysłowiowy pies z kotem. Nie jest to pożądana sytuacja, dlatego też rodzice powinni to starać się zmienić ją jak najszybciej. Konflikty między rodzeństwem mogą brać się z różnicy wieku między nimi. Jeśli jedno z dzieci jest dużo młodsze, jest dyskryminowane przez pozostałe dzieci. Często starsze dzieci nie chcą się bawić z najmłodszym z rodzeństwa, izolują je od siebie. Wiąże się to z tym, że młodsze dzieci wymagają opieki nawet ze strony rodzeństwa. Starsze dzieci nie chcą obarczać się dodatkowym kłopotem podczas zabawy. Poza tym podczas różnych gier i zabaw najmłodsze dziecko jest najmniej sprawne manualnie, ma najmniejszą wiedze, jest po prostu najsłabsze. Nigdy zatem nie ma szans w rywalizacji ze starszym rodzeństwem. Bywa też tak, że starsze dzieci, które musiały rezygnować z zabawy, ze spotkań z kolegami na podwórku, ponieważ musiały doglądać młodszego rodzeństwa, nabrały dystansu do młodszej siostry czy brata i zaczęły winić młodsze rodzeństwo za rezygnacje z beztroski w gronie kolegów. Z tego mogły zrodzić się konflikty, które następnie rozrastały się do ogromnych rozmiarów. Niekiedy za konflikty wśród rodzeństwa odpowiedzialność ponoszą tylko i wyłącznie rodzice. Zdarza się bowiem, że rodzice dyskryminują jedno z dzieci, a drugie wyróżniają. Dziecko, które jest dyskryminowane, zaczyna wrogo się nastawiać do brata czy siostry, którzy są ulubieńcami rodziców. Zaczynają odgrywać się na rodzeństwie za krzywdy rodziców. Dziecko zaś wyróżniane przez rodziców po prostu wzoruje się na rodzicach. Źle odnosi się do swego rodzeństwa – powtarza schematy rodziców. Naśladuje swoich rodziców, bez względu na to, czy postępuje dobrze, czy źle. Nasze dziecko uczy się bowiem zachowań w pierwszej kolejności od nas. Jako rodzice zatem powinniśmy pokazywać im jedynie słuszne wzory, godne naśladowania. Kolejną, być może najprostszą, przyczyną niezgodnego życia rodzeństwa są po prostu różne charaktery dzieci. Każde nasze dziecko ma inny charakter. Są różni. Bywa, że posiadają przeciwstawne cechy. Jeśli ich zachowania i nawyki są zupełnie inne, to w łatwy sposób może wówczas dochodzić do kłótni. Dotyczy to nie tylko dzieci, ale wszystkich ludzi. Nie można zmienić upodobań człowieka, ale zawsze można próbować dojść do porozumienia. Rodzice powinni za wszelką cenę starać się pogodzić zwaśnione dzieci, ponieważ tylko wtedy będą mogły mieć naprawdę beztroskie dzieciństwo. A to jest chyba pierwszorzędnym celem każdego rodzica.Tagi: rodzeństwo, konflikt, życie
Katalog podstron